του Παναγιώτη Βορριά
Προέδρου της Συμμαχίας για τον Πολίτη
Στον αιώνα που μας αποχαιρέτησε, τρεις ήσαν οι μεγάλες επιστημονικές επαναστάσεις,
Η πρώτη, έχει να κάνει με τη θεωρία της σχετικότητας, δηλαδή τη σχέση χρόνου και χώρου
Η δεύτερη, ασχολήθηκε με την κβαντική μηχανική, δηλαδή την αρχή της αιτιότητας
Η τρίτη με τη θεωρία του Χάους που έχει σαν αντικείμενό της την έννοια της προβλεπτικότητας δηλαδή πως από παρόμοιες αρχικές υποθέσεις μπορεί να προκύψουν διαφορετικά συμπεράσματα.
Η λέξη Χάος χρησιμοποιείται βέβαια με διαφορετικό τρόπο, σε διαφορετικές περιπτώσεις από διαφορετικούς ανθρώπους. Άλλη είναι η έννοια του Χάους στη θρησκεία, στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, στην επιστήμη και άλλη στο Δήμο Διονύσου, όπου Χάος = διάλυση, σύγχυση, μπάχαλο, αταξία κλπ.
Όμως, όπως και αν έχουν τα πράγματα, η λέξη Χάος εκφράζει παντοτε κάτι κοινό: «την Αστάθεια» και «την Αταξία».
Στη βιβλιογραφία, ο αναγνώστης μπορεί να βρει πολλά παραδείγματα για να κατανοήσει τη θεωρία του Χάους. Εμείς εδώ διαλέγουμε δύο από τον Δήμο Διονύσου:
1. Σε μια ψηφοφορία για ένα νομικό πρόσωπο, ένας υποψήφιος Πρόεδρος συγκεντρώνει 19 θετικές ψήφους και 21 αρνητικές. Πρόεδρος όμως εκλέγεται, κατά τη δημοτική αρχή, αυτός με τις 19 θετικές ψήφους.
2. Στην ίδια ψηφοφορία, για να είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας του ίδιου χωροχρόνου, οι αρνητικές ψήφοι ήσαν περισσότερες των θετικών. Όμως, οι αρνητικές ψήφοι λογίζονται ως λευκές και δεν συνυπολογίζονται για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Δεν γνωρίζω, αν στον αιώνα που διανύουμε, θα γίνει κάποια άλλη επιστημονική επανάσταση αλλά για τη Διοίκηση του Δήμου οι θεωρίες του Φρόυντ τους αρκούν.
